Denise Alves-Rodrigues  (γ. 1981 στην Ιταπόρα- Μάτο Γκρόσο ντο Σουλ) ζει και εργάζεται στο Σάο Πάολο. Είναι καλλιτέχνιδα, αυτοδίδακτη τεχνολόγος και ερασιτέχνης αστρονόμος. Είναι ενεργό μέλος της MSST (Movimento dos Sem Satélites – Satelliteless Movement) (προτζεκτ Satelliteless Movement) και αναπτύσσει μελέτες για ελαττωματικές τεχνολογίες, ακάθαρτες επιστήμες και αμφίβολες θεωρίες. Εφευρίσκει ηλεκτρονικές και αστρονομικές συσκευές που χρησιμοποιούνται από αυτήν ή / και σε εργαστήρια που διαχειρίζεται, συλλέγοντας δεδομένα από τον ουρανό, το νερό και τη γη και ερευνώντας με αυτόν τον τρόπο τριβές μεταξύ τεχνικής και αναπαραγωγής. Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα φιλοξενίας που σχετίζονται με την τεχνολογία, όπως το Kiosko (Σάντα Κρουζ Ντε Λα Σιέρα- BV), το πρόγραμμα φιλοξενίας Residency JA.CA – Dispositivo Móvel (Νόβα Λίμα- Μίνας Ζεράις), LabRes – Rural Scapes (Ισπανία), το πρόγραμμα φιλοξενίας για την τέχνη και την τεχνολογία Nuvem’s Rural Residency for Art and Technology (Ιορδανία).
Τα έργα της έχουν επίσης παρουσιαστεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο˙ εκθέσεις συμπεριλαμβανομένων τις ομαδικές εκθέσεις Topologies of a Ad Hoc Future (Αθήνα-Ελλάδα), Imminence of Tragedy (Σάο Πάολο-Βραζιλία), Travessias Ocultas / Hidden Crossings (Σάο Πάολο-Βραζιλία), Comuna Intergalática / Intergalactic Commune (Σάο Πάολο-Βραζιλία) , Southern Revelries (Αθήνα-Ελλάδα), Carnaval @ Belli Fuori (Λονδίνο-Ηνωμένο Βασίλειο), Art en Orbita / Art in Orbit (Κίτο-Εκουαδόρ). Οι πιο πρόσφατες ατομικές της εκθέσεις ήταν η Há uma esfinge entre nós / There is a sphinx between us Γκαλερί Sé (Σάο Πάολο-SP, 2019) και το Vocação Para a Ruína [Vocation To Ruin] (Το Κάλεσμα της Καταστροφής), Prova de Estudo [Proof of Study] (Απόδειξη μελέτης) ως μέρος της λανθασμένης μπιενάλε στην Darling Pearls & Co (Λονδίνο –Ηνωμένο Βασίλειο, 2019-2020). –
https://denisealves-rodrigues.net/

Η Rolina E. Blok (γ.1992 – Χάγη) είναι καλλιτέχνιδα ολλανδικής/ρουμανικής καταγωγής, με επίκεντρο το Λονδίνο. Η Blok είναι απόφοιτη των Καλών Τεχνών από το Central Saint Martins, όπου ήταν απασχολούμενη καλλιτέχνιδα από την αποφοίτησή της το 2016 έως το 2018. Η δουλειά της ενσωματώνει πολλούς κλάδους, όπως χαρακτική, γλυπτική, περφόρμανς, βίντεο και οπτικά εφέ. Της απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Daniel Ford for Innovation (για την Καινοτομία) και έχει συμμετάσχει σε έργα στο Tate Exchange (πρόγραμμα και χώρος στην Πινακοθήκη Μοντέρνας τέχνης Τέιτ), στο Palais de Tokyo (Παλέ ντε Τόκιο) και σε διάφορες γκαλερί διεθνώς. Προσκλήθηκε να δείξει το έργο της στην 58η Μπιενάλε της Βενετίας το 2019. Η Blok είναι τώρα Screenprint Fellow (μέλος του τμήματος μεταξοτυπίας) στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών και είναι η υπεύθυνη του τμήματος Advanced Print & Media (Ανεπτυγμένες τεχνικές εκτύπωσης και μέσων) στο City Lit.–  @rolinablok

Η Itziar Bilbao Urrutia είναι εικαστική καλλιτέχνιδα, ακτιβίστρια και πορνογράφος με έδρα το Λονδίνο. Η πρακτική της συνδέεται με τις πολλές σεξουαλικές υποκουλτούρες της. Το ενδιαφέρον της για την ανυπακοή της Monstrous Feminine (τερατώδους γυναίκας) την οδήγησε να εξερευνήσει μέσα που δεν σχετίζονται με την καλλιτεχνική παράδοση, όπως το πορνό ως είδος ταινίας. Από το 2004, τα έργα της βασίστηκαν σε μια εξερεύνηση της διεθνούς φετίχ σκηνής ως χώρου ταυτότητας και πρακτικής, που την οδήγησε να ιδρύσει το δικό της φετίχ πορνογραφικό στούντιο, το The Urban Chick Supremacy Cell. Χρησιμοποιώντας ψηφιακό περιεχόμενο για ενήλικες ως μορφή επιβίωσης και έκφρασης, συνδυάζει το λόγο του Femdom (Nτομινατριξ) με την αισθητική και τη ρητορική της ιστορικής ριζοσπαστικής δράσης και του φεμινισμού, όπως η Valerie Solanas (Βάλερι Σολάνας) και η ομάδα Baader-Meinhof. –  – @itziarbilbaourrutia

Ταυτότητα, ατέλεια, ερεθισμός, πολιτιστική ανθρωπολογία, οντολογία. Μνήμη. Συμπεριφορά. Τροφοδοτημένο από ταξιδιωτικά ημερολόγια, κατακερματισμένα κομμάτια σκέψης και ημιτελείς πληροφορίες, το έργο του Koenraad Claes σχεδιάστηκε με έναν σύγχρονο, οργανικό τρόπο. Παρατηρήσεις, σκίτσα και πλάνα (που βρέθηκαν) συσσωρεύονται και σχηματίζουν ένα ανοιχτό αρχείο που συμβουλεύεται τακτικά. Εξασκείται στο αξιολύπητο, μεταξύ σαμάνου και τσαρλατάνου. Η εκτύπωση, το χρώμα, η εγκατάσταση, το βίντεο και η περφόρμανς είναι οι στρατηγικές επιλογής. Ο Koenraad Claes είναι μέλος δύο κολεκτίβων που αδρανοποιούνται και μετενσαρκώνονται σύμφωνα με τις περιστάσεις: Casablanca Collective, μια αντιδραστική αυτοεπιβαλλόμενη ομάδα που φλερτάρει με τον ακτιβισμό και τον πνευματισμό. Intermerz, μια καλλιτεχνική / ερευνητική κολεκτίβα που κάνει περιήγηση στη αισθητική «απορριμμάτων», την αστικοποίηση και τα πρωτόκολλα. Η Intermerz δημοσιεύει τις παρατηρήσεις της σε διάφορα μέσα… από αντικείμενο σε δοκίμιο και…– Intermerz.com ; Koenraadclaes.be

Η πρακτική του Leigh Clarke είναι βασισμένη στην εκτύπωση, αλλά καλύπτει τη χαρακτική, τη ζωγραφική, τις εκδόσεις και την περφόρμανς. Η αφετηρία του ξεκινά με τη συλλογή συγκεκριμένων πληροφοριών σε κοινωνικά περιβάλλοντα, που συχνά εκδηλώνονται όπως βρέθηκαν, μαζικά παραγόμενα αντικείμενα ή αναπαραγωγές. Έχοντας ξεκινήσει τη δημιουργική του καριέρα ως κωμικός, ο Clarke ενδιαφέρεται για το πώς η τέχνη μπορεί να τεκμηριώσει την ανθρώπινη συμπεριφορά και να ενοποιήσει διαφορετικές κοινότητες. Έχει εργαστεί σε εμπορικές γκαλερί και δημόσια χρηματοδοτούμενα έργα κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Βέλγιο. Το 2019, έκανε δουλειά για το Φεστιβάλ Margate με το Turner Contemporary. Το 2018, έκανε έργα για τη Μπιενάλε του Whitstable και το Κέντρο Center de la Gravure et de l’Image imprimée στο Βέλγιο. Ως μέρος της αναδημιουργίας του Lee Valley, δημιούργησε το έργο για το Create London το 2017. Μεταξύ 2015 και 2016 εργάστηκε σε έργα που χρηματοδοτήθηκαν από το Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο (Arts Council) στο Stoke-on-Trent. Το 2012, το έργο του ήταν μέρος του London Open στο Whitechapel Open. Εργάζεται από το 2006 ως καλλιτέχνης και επιμελητής σε γκαλερί και δημόσιους χώρους του Βελγίου. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι Lokaal 01, Kusseneers Gallery, Fred and Ferry Gallery και Center de la Gravure.–  https://www.leighclarkeworks.com/

Η Holly Crawford είναι καλλιτέχνιδα και ιστορικός τέχνης. Υπήρξε καλλιτέχνης όλη της τη ζωή. Η καλλιτεχνική πρακτική της περιλαμβάνει έρευνα, ζωντανή τέχνη, ζωγραφική, φωτογραφία, γλυπτική, ηχητική τέχνη, βίντεο και εγκαταστάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια, η πρακτική της βρίσκεται στην γκρίζα περιοχή μεταξύ τέχνης και ακτιβισμού. Έργα έχουν εκτεθεί διεθνώς: “I’m…who are you? Oh, so sorry. Nothing will happen to me? στο Ερευνητικό Περίπτερο στη Βενετία (Research Pavilion in Venice), 2017. 13 Ways of Looking at a Blackbird συνδεόμενες με την τοποθεσία εγκαταστάσεις στην U.S. Consulate Gallery των ΗΠΑ, Φλωρεντία, Βαλένθια, Βερολίνο, Λονδίνο, The Lab, Νέα Υόρκη, Χιλή και Μουσείο Τέχνης Riverside, Νότια Καλιφόρνια. Το έργο Offerings ήταν ένα συμμετέχον έργο .δίκτυο (net) στο Ars Electronica. Το Found Punctuation προβλήθηκε στο Tate Modern (Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τειτ) το 2007. Το Sound Art Limo και το Critical Conversations in a Limo ήταν μέρος της Armory Art Fair και το Διεθνές Φεστιβάλ Τέχνης της Μελβούρνης το 2007. Έχει γράψει και επεξεργαστεί βιβλία και άρθρα που περιλαμβάνουν: Attached to the Mouse, 2006 και δοκίμιο καταλόγου στο “Disney and Pop” στο Once Upon a Time Walt Disney Studio. Artistic Bedfellows, επιμέλεια, 2008˙ Το διδακτορικό της είναι από το Πανεπιστήμιο του Essex στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης, B.A και M.A. στα Οικονομικά και M.S. στη Επιστήμη Συμπεριφορών από το UCLA. Ήταν μη κλινικό Μέλος στο NYU Medical School Psychoanalytic Center και δίδαξε στο UCLA στο Τμήμα Τέχνης και στο SVA. Ίδρυσε το AC Institute, έναν μη κερδοσκοπικό χώρο στη Νέα Υόρκη για πειραματικά έργο και βιβλία που διανέμονται από την SPD. Γεννημένη στην Καλιφόρνια, έχει μετακομίσει πολύ ως παιδί και ενήλικας. Τώρα ζει στα περίχωρα της Νέας Υόρκης. Μέλος της AICA-US. – http://art-poetry.info/

Ο Chris Dorley Brown ίδρυσε τη δική του φωτογραφική πρακτική το 1984 με επίκεντρο την καταγραφή του Ανατολικού Λονδίνου. Σε μια σειρά από κατοικίες και επιτροπές που εστιάζουν στην κοινωνική στέγαση, τους χώρους εργασίας, τα νοσοκομεία και την αρχιτεκτονική, έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό αρχείο εικόνων που επαναπροσδιορίζονται και πλαισιώνονται για διανομή μέσω του διαδικτύου, ταινιών, εκθέσεων και δημοσιεύσεων. Εταίροι του έργου έχουν συμπεριληφθεί οι BBC, το Μουσείο του Λονδίνου, το νοσοκομείο Homerton, η συλλογή Wellcome Collection και διάφορα αρχεία του Borough στο Λονδίνο. Συχνά εργάζεται με τον επαναπροσδιορισμό του υπάρχοντος αρχειακού υλικού ως μέρος της δημιουργίας νέων έργων. Πρόσφατες δημοσιεύσεις περιλαμβάνουν βιβλία φωτογραφιών The Longest Way Round (Overlapse, 2015), Drivers in the 1980s (Hoxton Mini-Press, 2015), The Corners (Hoxton Mini-Press, 2018) and The East End in Colour: The Photography of David Granick (Hoxton Mini-Press, 2018). Ζει και εργάζεται στο Ανατολικό Λονδίνο. – https://modrex.com/

Η Alessandra Falbo (γ. Σάο Πάολο, 1990) είναι καλλιτέχνιδα Ιταλικής καταγωγής, περφόρμερ και επιμελήτρια με έδρα το Λονδίνο. Η πρακτική της αντλείται από την προσωπική της εμπειρία και περιλαμβάνει συνεργατικά έργα: το σύντομο ντοκιμαντέρ A Rough Cut Of Love (2017), που παράγεται με τον σκηνοθέτη Lud Monaco, έχει προβληθεί σε περισσότερες από 50 πόλεις σε όλη τη Βραζιλία, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. επιμελήθηκαν πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις διεθνώς, συμπεριλαμβανομένων των A Moveable Feast (Platforms Project Independent Art Fair, Αθήνα, 2019), Eaux d’Artifice (σε συνεργασία με Lee Wells, IFAC Athina, Αθήνα, 2019) και Porn Theory – Fantasy The Practice / / από τους Stewart Home & Itziar Bilbao Urrutia (Cable Depot, Λονδίνο, 2019). Η πιο πρόσφατη συνεργατική της έκθεση (ντουέτο με τη Rolina E. Blok) ήταν το Working Hard or Hardly Working: a Deepfake Sense (Five Years, London, 2020). Είναι η ιδρυτής και υπεύθυνη του πρότζεκτ & χώρου διαμονής Darling Pearls & Co (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο). – @alessandra.falbo

Ο Warren Garland (γ.1977) είναι εικαστικός καλλιτέχνης, τυπογράφος, σκηνοθέτης και επιμελητής που γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ και εδρεύει στο Λονδίνο. Η πρακτική του ως σκηνοθέτης είναι διττή. Κάνει μακράς μορφής πειραματικά ντοκιμαντέρ που χτίζουν συνομιλίες μεταξύ των ιστορικών αναφορών στο βρετανικό ντοκιμαντέρ και του προσωπικού του υπόβαθρου και των ζωντανών εμπειριών, καθώς και μικρού μήκους βίντεο τέχνης που αποτελούνται από βιντεοσκοπημένα λήμματα που συλλέγονται από το διαδίκτυο και στη συνέχεια αναδιαμορφώνονται, κόβονται και συνδέονται μεταξύ τους. Σε αυτά τα σύντομα βίντεο, εργάζεται ως επί το πλείστον από έναν αυτοσυντηρημένο κόσμο που ονομάζεται Baltia (Μπαλτία), που είναι μια μυθολογική βάση νησιού κάπου στη Βαλτική Θάλασσα. Αυτός ο κόσμος επιτρέπει στον καλλιτέχνη την ελευθερία να κάνει ελιγμούς και να τοποθετείται σε έναν καθαρά πλασματικό κόσμο που συμπίπτει με τον πραγματικό κόσμο τον οποίο παρωδεί, μιμείται και υπονομεύει μέσα από μαγικό ρεαλιστικό βίντεο και ήχο.- https://www.warrengarland.com

Η Marcia Beatriz Granero είναι καλλιτέχνιδα από την Βραζιλία, ανεξάρτητη παραγωγός και πτυχιούχος της Καλών τεχνών του Σαο Πάολο. Τα έργα της εξερευνούν τη δημιουργία ενός χαρακτήρα, Jaque Jolene(Ζακ Ζολέν), που καταγράφεται σε βίντεο και φωτογραφίες. Η Jaque (Ζακ) είναι το κέντρο του έργου της, μια φανταστική αυτοβιογραφική οντότητα που περιστασιακά κατοικεί στο σώμα της Marcia Beatriz Granero. Η καλλιτέχνης συνεργάζεται με τη δημιουργία της σε επιτελικές ενέργειες καθώς επισκέπτονται ιστορικά κτίρια όπου ιδρύονται πολιτιστικά ιδρύματα. Αυτές οι ερμηνείες έχουν ως αποτέλεσμα βίντεο, φωτογραφίες και εγκαταστάσεις. Σε αυτά, η κινηματογραφική γλώσσα δεν διερευνάται για να υπονομεύσει τις πλάνες των κινηματογραφικών κατασκευών αλλά ως συσκευή διερεύνησης και παρουσίασης του περιβάλλοντός τους. Τα βίντεο έχουν προβληθεί και εκτεθεί σε πάνω από πενήντα φεστιβάλ, όπως το The Latino Video Art Festival of New York(Φεστιβάλ Λατινικού Βίντεο Τέχνης της Νέας Υόρκης), Simultan Festival (Ρουμανία), Bideodromo Festival Internacional de Cine y Video Experimental(Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Πειραματικού Βίντεο) (Ισπανία), Oslo Screen International Video Art Festival (Διεθνές Φεστιβάλ Βίντεο Τέχνης του Όσλο )(Νορβηγία), Fiva Festival Internacional de Videoarte(Διεθνές Φεστιβάλ Βίντεο Τέχνης Fiva) (Αργεντινή), International Video Festival Videomedeja (Σερβία), Channels Video Art Festival (Αυστραλία), L’OEil d’Oodaaq (Γαλλία), Miden Video Art Festival (Φεστιβάλ Βίντεο Τέχνης Μηδέν) (Greece), Proyector Festival Internacional de Videoarte (Διεθνές Φεστιβάλ Βίντεο Τέχνης Proyector) (Πορτογαλία και Ιταλία).- https://www.marciabeatrizgranero.com/

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το έργο του Marc Hulson επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ενός πυκνού συνυφασμένου λεξικού εικόνων, που οργανώνεται γύρω από μια αρχή εναλλαγής μεταξύ του φασματικού και του φρικιαστικού. Ενημερωμένος από μια μακροχρόνια δέσμευση με πειραματική, φανταστική και υπερφυσική μυθοπλασία, οι πίνακες και τα σχέδιά του καταγράφουν ένα ειδικά εικονογραφικό και προσωπικό πεδίο του περίεργου. Επίσης ασκείται συνεργατικά σε διάφορα πεδία (κινούμενη εικόνα, ήχος, εγκατάσταση, απόδοση). Το έργο του έχει εκτεθεί σε δημόσιες, ιδιωτικές και ανεξάρτητες γκαλερί στο Ηνωμένο Βασίλειο και διεθνώς, συμπεριλαμβανομένων των εκθέσεων «Saturn» στο Transition 2, Λονδίνο (2019), «HOUSEKEEPER» at Sagacity, Βέλγιο (2018), «The Yellow Sleep» στο Kunstverein Heppenheim, Γερμανία (2014) και η εθνική περιοδεύουσα έκθεση «3: AM» στο Bluecoat στο Λίβερπουλ.- https://marchulson.com/

Ο Stewart Home  είναι ένας βραβευμένος εικαστικός καλλιτέχνης και συγγραφέας δεκαπέντε μυθιστορημάτων, επτά έργα πολιτιστικού σχολιασμού, μίας συλλογής ποίησης και μίας συλλογής ιστοριών. Η πιο πρόσφατη ατομική του έκθεση ήταν το Dual Flying Kicks στην Five Years τον Ιούνιο του 2018. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Re-Enter The Dragon: Genre Theory, Brucesploitation & the Sleazy Joys of Lowbrow Cinema (Ledatape Organization, Σεπτέμβριος 2018). Ο Home γεννήθηκε και ζει στο Λονδίνο. Όταν δεν τεμαχίζει αντίγραφα των δικών του βιβλίων ως ζωντανή τέχνη, του αρέσει να διασκεδάζει το κοινό με το να στέκεται στο κεφάλι του και να εκσφενδονίζει αισχρότητες .- https://www.stewarthomesociety.org/

Η έρευνα της Esther Planas επικεντρώνεται στις πρακτικές αυτο-ίδρυσης σε εχθρικούς χρόνους / χώρους και στη δύναμη της κριτικής και των ριζικών χειρονομιών για την παραγωγή του ουτοπικού. Εργάζεται με το πρότζεκτ της Escuela de Calor / School of Calidity για να δημιουργήσει μια σειρά από συνεχιζόμενες καταστατικές διαδικασίες όπου «συναντήσεις συναντώνται» δημιουργώντας εφήμερες απρόβλεπτες περιπτώσεις όπου διερευνάται η αποξένωση και η ετερότητα. Η πρακτική της είναι έντονα ενημερωμένη από το ιστορικό της στο χορό και το θέατρο και παίρνει μορφή πολυδιάστατα ως εγκατάσταση, ταινία, διαλέξεις, εκδόση, ερμηνείες ή ηχητικές παρεμβάσεις. Έχει εμφανιστεί διεθνώς, όπως στο MACRO Museo, στη Ρώμη, στη Μπιενάλε του Urbanism \ Architecture (Αστικισμού-Αρχιτεκτονικής), στο Hong Kong-Shenzen Bi-City και στο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής της Βαρκελώνης. – https://www.estherplanas.com/

Η Άρτεμις Ποταμιάνου είναι καλλιτέχνιδα και επιμελήτρια που εδρεύει σήμερα στην Αθήνα. Η Ποταμιάνου είχε (24) ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Αθήνα), στο Borough Museum and Art Gallery (Μπόροου Μουσείο και Πινακοθήκη) (Νιούκαστλ ), στο Μπέρμιγχαμ (MAC -Midlands Art Center of Birmingham), στην Fizz Gallery (Αθήνα), την Tint Gallery (Θεσσαλονίκη), στην Pleiades Gallery (Αθήνα) κ.α. Έχει συμμετάσχει σε πάνω από 130 ομαδικές εκθέσεις στην 1η Biennale της Θεσσαλονίκης, BIDA – Biennale of Spain (Μπιενάλε της Ισπανίας), 3η Μπιενάλε της Αθήνας, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Αθήνα), Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη), Ίδρυμα Vista Mare (Πεσκάρα), International Young Art 2002: Sotheby’s Amsterdam (Διεθνής Νεανική Τέχνη 2002: Sotheby’s Άμστερνταμ), Sotheby’s στο Τελ Αβίβ, Sotheby’s της Μόσχας, Change and Partner Contemporary Art (Ρώμη), «Greek Sale»(Ελληνική Πώληση) – Bonhams (Λονδίνο), Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα), Biennale Internazionale Dell ‘Arte Contemporanea(Διεθνής Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης) (Φλωρεντία), Open 15 – Διεθνής Έκθεση, (Βενετία), Tensta Kulturhus-Tensta house of culture (Στέγη της Τέχνης Tensta) (Στοκχόλμη), κλπ.
Η Ποταμιάνου ολοκλήρωσε το πτυχίο της στην Σχολή Καλών Τεχνών (1997) και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Staffordshire (Στράτφορντσαιρ) (1999). Έχει επιμεληθεί περισσότερες από 50 εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών της διεθνούς σκηνής. Έχει επιμεληθεί εκθέσεις του Joseph Kosuth(Τζόζεφ Κοσούτ), Damien Hirst(Ντάμιεν Χιρστ), Joseph Beuys(Γιόζεφ Μπόις), Terry Atkinson(Τέρι Άτκινσον), Peter Greenaway (Πίτερ Γκριναγουέι), Candice Breitz(Κάντις Μπρίιτζ), των Guerrilla Girls κ.α. Είναι η ιδρυτής και επικεφαλής της πλατφόρμας Platforms Project– Independent Art Fair. Είναι η ραδιοφωνική παρουσιάστρια και παραγωγός της Art Therapy, μιας ραδιοφωνικής συνομιλίας για την εικαστική τέχνη στην συχνότητα Beton7 από το 2011. Είναι επίσης η αρχισυντάκτρια εικαστικών τεχνών για το GRA Review (αρχιτεκτονικό περιοδικό αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού) από το 2010. Η Ποταμιάνου είναι στο διοικητικό συμβούλιο και ταμίας του AICA HELLAS (Διεθνής Ένωση Κριτικών Τέχνης) από το 2015. Έχει γράψει δοκίμια για τους καταλόγους και τα βιβλία διαφόρων εκθέσεων. – http://www.artemispotamianou.com/

Στο έργο του, ο Remco Roes συλλέγει κομμάτια και μέρη που έτυχε να βρει στον δρόμο του. Η- αναπόφευκτα μη ολοκληρωμένη- συλλογή του από αντικείμενα και «παρατηρήσεις» αναγκάζεται να είναι σε προσωρινή χωρική τάξη όποτε εκτίθεται ή μετατρέπεται σε έργο. Αυτό συνεπάγεται την παρουσία του Remco με προσοχή στα υλικά με τα οποία συνεργάζεται. Οι προκύπτουσες εγκαταστάσεις ισορροπούν μεταξύ ομιλίας και παραμονής στην σιωπή, μεταξύ πρόθεσης και σύμπτωσης, μεταξύ σκόπιμης εργασίας και της αχρηστίας του υπολειπόμενου χώρου.- Intermerz.com Remcoroes.be

Η διεπιστημονική πρακτική του Alex Schady περιλαμβάνει σχέδιο, βίντεο, γλυπτική και περφορμανς. Η τρέχουσα δουλειά του επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ αυτών των μέσων και στο πώς φαινομενικά ασυμβίβαστοι τρόποι πρακτικής μπορεί να συνυπάρχουν. Στα έργα του περιλαμβάνονται μια έκθεση στο Camden Arts Center (Rulers 2011), μια σειρά περφομανς στο Oil Tanks στο Tate Modern(Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης Τειτ) (Misguided 2012) και μια σόλο προβολή στην Five Years Gallery (Besame Mucho 2013). – @alexschady


Ο Lee Wells είναι ένας εννοιολογικός καλλιτέχνης, ανεξάρτητος επιμελητής εκθέσεων και συγγραφέας που εργάζεται σε Ελλάδα, Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Το έργο και τα προτζεκ του θέτουν υπό αμφισβήτηση τα συστήματα δύναμης και ελέγχου και έχουν εκτεθεί διεθνώς, συμπεριλαμβάνοντας τη 51η Μπιενάλε της Βενετίας, το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης- MoMA (PS1 / MoMA), καθώς και σε πολλά φεστιβάλ, εκθέσεις τέχνης και γκαλερί. Ο Wells προσκλήθηκε πρόσφατα ως καλλιτέχνης και επιμελητής για την 1η Μπιενάλε της Μυκόνου στην Ελλάδα και συνεχίζει να προωθεί τον διάλογο μεταξύ βίντεο και ζωγραφικής για να δημιουργήσει νέους τρόπους σκέψης.- https://www.leewells.com/.

Click to access the login or register cheese